Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Saturday, May 11, 13:31:21 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: [1], 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Mijn moeder heeft anorexia |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Tuesday, June 20, 10:15:34 In reply to: wendy 's message, "Re: Mijn moeder heeft anorexia" on Thursday, June 15, 16:34:51 Lieve Wendy, Sorry dat ik je bericht pas zo laat zichtbaar heb gemaakt, er stond hier de nodige spam namelijk, heel vervelend, maar daardoor had ik jouw bericht niet gezien, bij deze hersteld! Ik bedoel met gespecialiseerde hulpverlening dat je moeder een therapeut nodig heeft die is gespecialiseerd in eetstoornissen. Bij iedere GGZ instelling is er een afdeling eetstoornissen. Het is van groot belang dat ze niet bij een "gewone" psychiater of psycholoog aanklopt maar bij iemand die precies weet hoe anorexia werkt. Er zijn ook deeltijdbehandelingen voor mensen met een eetstoornis, dus een opname is niet altijd nodig, maar dat vraagt wel motivatie van de mensen die deelnemen, omdat je dan moet beloven dat je je aan een eetlijst gaat houden. Je moeder is heel bang om aan te komen en kan na al die jaren niet en/of nauwelijks eten geen voedsel meer verdragen, maar dat is nu juist haar probleem. Haar angst is geen realistische angst maar wordt ingegeven door haar eetstoornis. Dat is heel belangrijk om voor ogen te houden! Zou je moeder het aandurven om zelf te komen schrijven? Als ze dat zou durven dan wil ik haar best lid maken van het besloten forum, daar is een hele fijne club meiden/vrouwen die allemaal een eetstoornis hebben of hebben gehad en het zeker herkennen wat zij voelt/ervaart. Misschien dat we haar dan een beetje kunnen steunen en motiveren om wél hulp te zoeken. Natuurlijk is ze bang om te veranderen. Hoe vreemd het ook klinkt, je anorexia kan je veiligheid betekenen, voor mij is dat jarenlang zo geweest. Het is een veilig wereldje waarin je niets voelt en waarin je je zelfhaat en onzekerheid onderdrukt, maar intussen beschadig je jezelf wel. Het is dus heel belangrijk dat je moeder die schijn veiligheid gaat doorbreken en gaat werken aan gezondere manieren van leven en je goed voelen. Ze wil geholpen worden, maar wat haar tegenhoudt is angst, die angst is super herkenbaar, die ervaart iedereen, toch zal ze die angst even opzij moeten zetten wil ze weer "normaal" leren leven zonder anorexia. Het is absoluut mogelijk, maar dan zal ze wel die stap moeten zetten. Ik heb hem ooit ook gezet, als ik het kon dan kan zij het ook. Maar pas als ze eraan toe is. Heel veel sterkte joh, en nogmaals, denk aan jezelf, al begrijp ik heel goed hoe radeloos jij je voelt. Maar het is niet jouw schuld dat je moeder anorexia heeft, hoe hard dat ook klinkt, maar jij mag je niet schuldig voelen. Probeer er wat meer afstand van te nemen, want misschien dat jouw bescherming naar haar juist de huidige situatie in stand houdt. Een opname is lang niet altijd nodig, soms wel, dat hangt van de schade af. En ja, ze zal weer moeten gaan eten, al dan niet gedwongen. Misschien is het nu nog niet te laat en kan ze op vrijwillige basis in therapie gaan bij een afdeling eetstoornissen van de GGZ. Dat is prettiger dan wanneer het uit de hand loopt en ze in levensbedreigende toestand gedwongen moet worden opgenomen. Misschien is dat een motivatie voor je moeder om toch hulp te gaan zoeken? Ze is niet alleen met haar angsten. Iedere anorexiapatient is bang om aan te komen en dat is nu juist het probleem, maar er is wat aan te doen en als je moeder die motivatie op kan brengen zijn jullie weer grote stappen verder. Liefs en sterkte hoor! Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |