Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Tuesday, April 23, 16:50:46 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, [2], 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Hoe gaat het nu met je?(trigger) |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Tuesday, October 04, 12:53:58 In reply to: Saartje 's message, "Re: Hoe gaat het nu met je?(trigger)" on Monday, October 03, 15:36:38 Lieve Saartje, Je bent zeker niet alleen met dit alles, hier herkent denk ik bijna iedereen hoe jij je voelt, misschien willen er nog wat meer mensen reageren (dit is geen verplichting, maar het zou wel helpen denk ik...). Je maskers zijn jouw veiligheid en manier van leven geworden, ik herken dat wel hoor, vooral dat "stoer" doen, heb ik jarenlang dag in dag uit gedaan, tot je uiteindelijk niet meer kan... En ook al ben ik een stukje verder, ook bij mij duiken ze nog wel eens op, zeker in pijnlijke en emotionele situaties. Ik weet dat, ben me ervan bewust en ik weet dat ik ze niet meer nodig heb, als ze opduiken accepteer ik dat dat zo is, maar ik zeg er tegelijkertijd bij: "dit hoort niet meer bij mij, ik heb jullie niet meer nodig... Ik weet dat je erg in je maag zit met je zoontje, ik begrijp ook heel goed dat je hem niet wilt kwijtraken en dat zal ook niet gebeuren, maar je moet wel jezelf nu op de eerste plaats zetten, dat is heel belangrijk, ook voor hem uiteindelijk. Wees gerust, je raakt hem echt niet voorgoed kwijt, misschien, in het uiterste geval, dat hij tijdelijk even ergens anders woont omdat jij wat meer hulp nodig hebt, dat zou ook de situatie zijn als je ziek zou worden en in het ziekenhuis opgenomen moet worden bijvoorbeeld als je allebei je benen breekt... dan ben je hem toch ook niet kwijt? Dan moet hij tijdelijk ergens opgevangen worden en nadat je bent hersteld pik je de draad weer op. Dus dat geldt ook voor je eetstoornis. Vraag jezelf eerlijk en oprecht af of jij nu in staat bent om voor je zoontje te zorgen... of je hem nu alles kunt bieden wat hij nodig heeft. Wees daar echt eerlijk in. Ik denk namelijk dat hij heel goed in de gaten heeft hoe het met zijn moeder gaat, kinderen voelen dat aan. Maar nogmaals: het betekent niet dat je hem voorgoed kwijtbent, knoop dat goed in je oren. Het is belangrijk dat jij nu goed geholpen wordt, dat je tijd hebt en rust om te herstellen. En als jij bang bent dat je onder druk iets gaat doen waar je niet echt achterstaat, of dat je ondergesneeuwd raakt, neem dan bijvoorbeeld die vriendin mee naar een gesprek, het kan enorm helpen als je iemand naast je hebt die het voor jou op kan nemen, zou dat een optie zijn? Ik hoop dat alles goed is gegaan bij je therapeute, ik wens je in ieder geval heel veel sterkte... Dikke knuffel liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Hoe gaat het nu met je?(trigger) | Dina | Wednesday, October 05, 20:48:20 |