Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Saturday, May 11, 18:10:38 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
Subject:  Re: Hoe is het nu met je? |
|
|
Author: Anja |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Saturday, March 19, 20:04:08 In reply to: Liesje 's message, "Re: Hoe is het nu met je?" on Saturday, March 19, 11:22:18 Lieve Liesje, Is het niet een goed idee om eens een goed gesprek te voeren met jouw moeder waarin je eerlijk je gevoelens deelt, dat je haar zegt dat je het wel begrijpt dat ze bezorgd en ongerust is, maar dat het jou benauwt dat ze je zo controleert? Want ik lees in je woorden dat haar controledrang jou heel erg dwars zit en een beetje verstikkend werkt. Het is te begrijpen dat je moeder juist extra alert is als jij niet helemaal eerlijk bent. Waarom kun je eigenlijk wel eerlijk zijn over het snijden en niet over je snoepen? Waarom schaam jij je zo voor het snoepen? Maakt dat van jou een minder mens? Ik merk ook dat je hoge eisen aan jezelf stelt en dat je jezelf snel afkraakt als je niet meer kunt voldoen aan patronen van vroeger die heel erg ongezond waren. Je vergelijkt je zus nu met hoe jij toen was, ik weet niet of die vergelijking wel terecht is, je zus volgt een dieet, ze heeft hopelijk geen anorexia. Dat ze nu afvalt kan dan voor jou pijnlijk zijn, omdat je zelf misschien iets aan gewicht kwijt wilt, maar aan de andere kant kun je geen appels met peren vergelijken vind ik. Er is een groot verschil tussen iemand met anorexia nervosa en iemand die een dieet volgt omdat die een paar kilootjes kwijt wil! Jij bent echt niet minder dan je zus omdat jij snoept en misschien zelfs wat te zwaar bent. Je doet echt niet voor haar onder. Het is geen wedstrijdje! Je verlangt dan wel terug naar "toen", naar de periode dat je nog anorexia had en alles onder controle leek te hebben, maar wees even eerlijk naar jezelf: dat was geen gezond gedrag, dat was heel erg ongezond, heel slecht voor jou! Dat is niks om jaloers op te zijn, je gunt niemand anorexia... Ik merk ook aan je woorden dat je erg in de verdediging springt, bijvoorbeeld door aan mij te schrijven dat je heus niet te veel wilt afvallen deze keer... dat je het allemaal wel onder controle hebt... Je bent mij geen verantwoording verschuldigd, jij bepaalt zelf wat je kwijt wilt, dat is helemaal aan jou Liesje... Maar als ik je zo hoor maak ik me wel zorgen. Je idealiseert de zogenaamde controle van het afvallen/dieten enorm, je verlangt terug naar de tijd dat je anorexia had, je bent bang om naar de psychiater te gaan omdat je dan bang bent dat je geen controle meer kunt houden over je spaarzame eetpatroon als je het over je échte gevoelens en emoties gaat hebben. Misschien gooi ik nu heel wat voor je voeten, maar als ik jou was zou ik mij zorgen over mezelf maken, hoe graag ik ook zou willen geloven dat ik de anorexia had overwonnen... In je hoofd zit het er nog, anders zou je niet zo in zitten over je snoepgedrag, anders zou je je niet zo schamen over de extra kilo's die er kennelijk zijn bijgekomen... Je schaamt je er zo voor dat je denkt dat je minder bent dan je zus, dat je minder zou zijn omdat het je niet lukt het bij heel weinig (maar wel gezond) eten te houden... Probeer iets te doen aan jouw onzekerheid en je negatieve zelfbeeld... Met ruzie maken schiet jij niks op hoor, dat frustreert alleen nog maar meer. Je helpt er niemand mee, jezelf niet, je moeder niet, je zus niet, helemaal niemand. Dat je boos bent is een ander verhaal. Misschien zou je beter iets met die woede doen, maar dan op een "gezondere" manier. Ik neem de problemen van het forum niet mee hoor :) Als ik dat zou doen dan zou ik accuut een vervanger voor mezelf gaan zoeken... Ik ben in therapie voor een boel zaken uit mijn leven die nog niet opgelost en verwerkt zijn en dat is best zwaar, maar wel goed en noodzakelijk. Maak je geen zorgen, want ik ben in prima handen en loop niet in zeven sloten tegelijk :) Heel veel succes bij de psychiater en onthou dat je ook van harte welkom bent om contact met Patrick op te nemen indien je nog iets wilt doen aan je eetstoornis... Liefs, Anja [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |