Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| [ Login ] [ Contact Forum Admin ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: [1], 2, 3, 4 ] |
| Subject: How are you? | |
|
Author: yongyii |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: 22:53:08 11/01/07 Thu สวัสดีเพื่อนๆ นะ รู้สึกว่าช่วงนี้เพื่อนๆ จะแวะเวียนกันมาน้อยนะ แต่ว่าพวกลงโฆษณาเนี่ย ทำไมขยันมาโพสต์กันจังเลยนะ อิจฉาคนได้ไปต่างประเทศนะ จนป่านนี้แล้วเรายังไม่มีปัญญาจะไปไหนเลยเนี่ย อยู่ที่เดิม เงินเก็บไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่ก็ยังมีเงินเก็บอยู่ คิดว่าจะไปทำพาสปอร์ตเร็วๆ นี้แล้ว ถ้าเป็นไปได้น่ะนะ จะลองขอวีซ่าเข้าญี่ปุ่นดูก่อน ดูจากสเตทเม้นท์แล้ว คิดว่าคงจะไม่ผ่านแน่ๆ เลยล่ะนะ หึหึ แต่ก็ไม่ลองไม่รู้ล่ะนะ คิดถึงเพื่อนๆ ตอนนี้มีแต่เรื่องเครียดๆ จนคิดว่าตัวเองคงจะเป็นไมเกรนแล้วล่ะมั้ง จะบอกว่าเพื่อนคนนี้ใส่เหล็กดัดฟันแล้วนะเออ ตอนนี้ผอมลงเยอะมาก ผอมจนกางเกงหลวมแล้ว ดูโทรมลงด้วย ผมก็ยาวเลยบ่ามานิดหน่อยแล้วล่ะ ช่วงนี้หันมาใส่กางเกงแบบผู้หญิงบ้างแล้วล่ะ หลายคนบอกว่าดูเป็นสตรีมากขึ้น (ฮา...) ตอนนี้เรื่องงานที่ค้างคาเหมือนมีอะไรมาอุดอยู่ทีท่อ ก็เริ่มจะไหลไปได้บ้างแล้ว ก็คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น กำลังเตรียมการหลายๆ อย่าง ให้เสร็จเรียบร้อยที่สุด เพราะเตรียมจะลาออกแล้ว ได้งานใหม่เมื่อไรก็คงจะออกแล้วล่ะ ทนไม่ไหวแล้ว เมื่อวานก็เพิ่งส่งใบลาออกจากกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ หัวหน้าชั้นเพิ่งจะมาถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ส่วนใหญ่น่ะนะ คนที่ลาออกจากกองทุนมักจะลาออกจากงานตามไปด้วย เขาก็คงจะระแคะระคายล่ะมั้ง เพื่อนร่วมงานชั้นเองมันก็บอกว่า "ถ้าแกไป ชั้นก็ไม่อยู่เหมือนกัน" นี่ถ้ามันส่งใบลาออกจากกองทุนอีกคน ฝ่ายบุคคลคงสั่นสะเทือนแน่ หัวหน้าชั้นทำอะไรไม่เป็นเลย ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน ไม่รู้ว่าต้องจัดยังไง เสนอยังไง เดินเรื่องยังไง ก็น่าอยู่นะ ที่เขาจะกลัว ถ้าลาออกพร้อมกันขึ้นมา ไม่ต้องห่วงเลยว่า เจ๊แกจะลำบากขนาดไหน ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ได้ลูกน้อง "รับหน้า" แทนตลอด คงไม่อยู่สบายอย่างนี้หรอก แต่ก็อีกแหละ ถึงจะไม่มีคนช่วย เราก็เดาออกว่าเวลาพนักงานมาติดต่อแล้วเขาจะแสดงออกแบบไหน ให้ตายเถอะ เกิดมาชั้นเพิ่งเคยเจอที่ทำงานที่ "ให้อิสระในการเรียนรู้ด้วยตัวเอง" มากขนาดนี้ เจ๊แกไม่โกหกจริงๆ เพราะเจ๊แกไม่สอนอะไรเลย ไม่ใช่ว่าไม่สอนสิ แต่สอนไม่ได้ต่างหาก ก็เจ๊แกก็ไม่รู้เหมือนกัน เดือนแรกที่เข้าไปทำงาน รู้มั้ยชั้นต้องคำนวนภาษีเงินได้ให้พนักงานทั้งโรงงาน โดยที่เวลาไม่เข้าใจ พอไปถามเจ๊แก กลับได้รับคำตอบว่า "โทร. ไปถามสรรพากรสิ เคสนี้พี่ไม่แน่ใจ..." สามเดือน กว่าชั้นจะยื่น ภ.ง.ด. ให้พนักงานเสร็จ ตอนนั้นมีเคสญี่ปุ่นเกษียณพอดี ไอ้ญี่ปุ่นคนนี้มันก็คำนวนไม่เหมือนชาวบ้าน เพราะเป็นการเกษียณอายุ ชั้นวิ่งไปวิ่งมาระหว่างที่ทำงานกับสรรพากรเหมือนไปกลับมหาวิทยาลัยยังไงยังงั้น เหนื่อยจนท้อเลย มันหลายรอบจนไม่อยากทำอีกแล้ว แต่ก็ผ่านมาจนได้ แล้วชั้นก็ตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวที่เขาทิ้งไม่เป็นที่เป็นทางอีกเกือบครึ่งปี กว่าจะจัดการเรื่องสต๊อกยูนิฟอร์มลงตัว กว่าจะจัดการแจกชุดประจำปีที่มีแต่ปัญหาเพราะร้านที่ตัดมันมั่วซั่ว ทั้งไซ้ส์ผิด ทั้งส่งไม่ครบแต่บอกว่าส่งครบ ไหนจะโดนพนักงานด่าทุกวันว่าชุดมันไม่ได้เรื่อง ทั้งๆ เสื้อผ้ามันสั่งตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว ชั้นที่ไม่รู้เรื่องเพิ่งเข้ามาต้องมารับไปเต็มๆ แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ ถึงแม้ทุกวันนี้จะยังมีส่วนหนึ่งที่ค้างคาอยู่ก็ตามทีเถอะนะ พอมากลางปี ชั้นก็มาเดินเรื่องสั่งชุดสำหรับแจกปีหน้าใหม่ นับจาก มิ.ย. มาตอนนี้ 4 เดือน พอดีเป๊ะ ชั้นเพิ่งได้เปิดพีโอส่งให้ซัพพลายเออร์วันนี้เอง นึกยังไงเกิดอยากเปลี่ยนแบบก็ไม่รู้ ชั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมเรื่องที่ชั้นเสนอผ่านยัยเจ๊นี่มันถึงได้ช้าทุกเรื่อง แต่พอชั้นไปคุยกับนายญี่ปุ่นโดยตรงมันกลับง่ายดายเสียเหลือเกิน ปฏิทินปีหน้า ชั้นก็เป็นคนทำ ต้องหารูปหาอะไรมาให้ เพราะบริษัทฯ ไม่ยอมเสียตังค์ซื้อรูป เสี่ยงแทบตายว่ารูปที่ได้มาจากเว็บมันจะเล็กเกินไป ต้องลำบากหาอยู่เป็นอาทิตย์ ต้องนั่งกำหนดวันหยุดวันทำงานให้ โดยที่เจ๊แกแค่เอาเข้าไปในที่ประชุม แล้วก็ดูกันว่าดีแล้วหรือยัง แล้วถ้ามันไม่ดีล่ะ....? หมายความว่าชั้นก็ต้องกลับมาแก้ใหม่ ระดมสมองคิดใหม่อีก ไหนจะเรื่อง ISO อีก ปีนึงออดิท 2 ครั้ง ตอนต้นปีชั้นเป็นเมนในการออดิทแผนก ทั้งๆ ที่เขาออดิทผู้จัดการ ส่วนปลายปี เพื่อนร่วมงานก็น่าจะเป็นเมน เพราะเขาเป็นคนจัดอบรมให้กับพนักงาน ซึ่งอยู่ในหัวข้อออดิทด้วย น่าจะตอบได้ดีกว่าชั้น แต่เขากลับไม่รู้อะไรเลย.... ตั้งแต่มาทำงานที่นี่ชั้นเครียดมาก เครียดกับทั้งพนักงาน กับทั้งหัวหน้า กับทั้งเจ้านาย ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องโดนข้างบนกดลงมา ส่วนไอ้พนักงานพวกนั้นก็ด่าผ่านชั้นขึ้นไป จะทำดีแค่ไหนไม่มีใครสนใจ มีแต่มองแค่จุดเล็กๆ แค่ช่องของตัวเองว่าตัวเองไม่ได้ดั่งใจ บอกตามตรงเลย ตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้หัวหน้าคนนี้ไม่ไหวแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็ต้องเป็นชั้นสองคนช่วยกันไปแก้ ช่วยกันไปโดนด่าแทนเขา จนตอนนี้หมดแรง เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย ตอนนี้ในหัวมีอาการไม่ค่อยดี ไม่ได้ปวดหัว ไม่ได้ง่วงนอน แต่มีอาการตื้อๆ เหมือนคนง่วงนอน เหมือนกับว่าหัวข้างขวามันหนักๆ อยู่ข้างเดียว แต่ไม่ได้เจ็บไม่ได้ปวด สติชั้นก็มีครบถ้วน เวลาเดินก็ยังเดินตรงทางอยู่ แต่รู้สึกเหมือนว่ามันพลอยจะเซไปทางขวาอยู่เรื่อยๆ คิดว่าอาจจะต้องไปให้หมอเช็คดูสักที ไม่รู้เป็นยังไง จิตใจตอนนี้มันไม่เข้มแข็ง มันอยากจะร้องออกมาตลอดเวลา บางทีก็อยากร้องไห้นะ แต่ว่าน้ำตามันไม่ไหลออกมา...ทรมานกว่าให้มันไหลพรากๆ ออกมาเสียอีก อยากอยู่ในที่ที่สงบใจได้ อยู่ในที่เงียบๆ ไม่ต้องวุ่นวายกับมนุษย์มนา อยากกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน...คิดถึงเพื่อนๆ จัง [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
|
Forum timezone: GMT+7 VF Version: 3.00b, ConfDB: Before posting please read our privacy policy. VoyForums(tm) is a Free Service from Voyager Info-Systems. Copyright © 1998-2019 Voyager Info-Systems. All Rights Reserved. |