Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Monday, May 13, 23:55:54 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, [2], 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
| Subject: Voor Anja | |
|
Author: Zoë |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Thursday, November 03, 15:35:38 In reply to: Anja 's message, "Re: Was ik weer even (TRIGGER)" on Monday, October 31, 22:49:20 Lieve Anja, Wat balen dat je zo'n last had van je rug! Je zal wel frusti geweest zijn, of niet? Het lijkt een beetje of je vanalles achter elkaar op je bordje krijgt qua lichaam die niet wil meewerken. Ik hoop dat het nu iets beter gaat? Het schrijven op dit forum heeft me opgelucht, en dat ik ook nog eens reactie van jullie krijg...dat doet me zo'n goed, dat is niet normaal. Of dit getuigt van vechtlust weet ik niet hoor. Het voelt meer als zeuren over hoe slecht het wel niet gaat, maar ondertussen keihard doorgaan op de manier dat ik al jaren doe... Wat je zegt klopt helemaal, ik voel me echt gevangen in een cirkel. En alles lijkt de laatste tijd erger te worden. De eetbuien, het overgeven, het zwart zien van dingen, noem maar op. Het is allemaal zo uitzichtloos. Ik zie mezelf niet als depressief. Maar kan aan de andere kant dat misschien ook weer moeilijk bepalen. Ik ben een tijdje aan de anti-depressivum geweest. Maar omdat ik zo'n eigenwijs ben heb ik dat zonder iemand te vertellen afgebouwd en ben ik ermee gestopt nu. Ik dacht dat ik het wel zonder kon. De vraag is of dat nou zo heel verstandig was... Ik heb me in ieder geval gisteren wel ziekgemeld en vandaag ook nog. Waarschijnlijk blijf ik vrijdag ook nog thuis. Hopelijk kan ik volgende week dan weer beginnen. Ik voel me behoorlijk schuldig over het feit dat ik me ziekgemeld heb. Ik heb geen griep ofzo, ik heb alleen zo weinig energie om te werken. Tja...wie niet, denk ik dan! Ik voel me een soort illigaal ziek? Vandaag heb ik gebeld naar de psych voor een afspraak. Volgende week woensdag kan ik komen. En ik vind het ineens heel eng. Dat is wel heel raar, want ik kom er nu alweer een jaar en toch ben ik elke keer minstens zenuwachtig. Nu ben ik 4 weken niet geweest en ik vind het doodeng. Wat moet ik vertellen? Ik weer van gekkigheid niet meer wat mijn probleem nou eigenlijk is. Wat is nou mijn probleem? Mijn vriendje is inderdaad een eerlijke jongen. En ik denk inderdaad dat hij zich wel zorgen maakt. Hij kan niet veel voor me doen dan me steunen, dat klopt helemaal. Maar ik heb het idee dat hij me moeilijk kan accepteren met mijn eetstoornis. Ik ben bang dat hij me na een tijdje laat zitten omdat hij het niet aankan. Dat gevoel gaf hij me een beetje tijdens dat gesprek.. Hij vind dat ik gewoon harder mijn best moet doen! Ik vind het heel lief dat je zegt dat ik doe wat er in mijn vermogen ligt op dit moment. En dat je vind dat ik al een verander ben. Ik geloof dat je de enige bent in mijn omgeving die het zo benaderd haha! Iedereen heeft zoiets van: Zoë, ga nou eens iets DOEN! Terwijl ik voor mijn gevoel de hele dag aan het vechten ben.. Ik vind het fijn dat je zo eerlijk bent over wat je vind dat ik moet doen. Hoe meer meningen, hoe beter.Ik was er ook al bang voor dat je zou zeggen: deeltijdtherapie... Ik vind het inderdaad heel eng, en ik wil het helemaal niet. Ook al is het niet helemaal duidelijk wat ik WEL wil. Maar een gedwongen opname kan toch helemaal niet? Zeker als je geen ondergewicht hebt (dat is bij mij het geval..) Het klopt dat ik inderdaad denk, het loopt wel los met mij. Ik ben niet zoals andere meisjes met een ES. Ik ben het voor want ik kijk goed uit. Misschien is dat dom, maar zo voel ik het echt. Gisteren had ik een goed gesprek met die vriendin waarmee ik een halfjaar samenwoon. En daartegen zei ik dat ik een schrikeffect nodig had. Dat iemand me inderdaad een schop onder mijn kont moet geven. Omdat ik het uit mezelf echt niet doe. Een andere vriendin zei die dag ervoor: eigeblijk zou ik nu een taxi willen bellen en je af laten zetten bij de kliniek. Daar moesten we allebei wel erg om lachen. Maar er zit een kern van waarheid in, zoiets heb ik nodig. Ik moet voor het blok gezet worden, ander gebeurd er niets. Ik verleg mijn grenzen ook steeds, denk ik. *als ik zoveel weeg, dan is het echt te erg met me* * als ik zoveel op een dag overgeef is het te erg met me* En tot nu toe als dat zo is, die grens is bereikt, dan wuif ik dat weg. Want dan vind ik het nog allemaal wel gaan. Mijn vragen en angsten omtrent deeltijd zal ik inderdaad een keer op dit forum spuien. Ik heb dat al eens bij mijn psych moeten doen. Daar hebben we het even over gehad, maar daarna nooit meer iets mee gedaan.. Ik ben helemaal ontroerd door je lieve woorden. Vond ik nou ook maar dat ik het waar ben om te zijn wie ik ben. Vond ik mezelf maar oke genoeg, zodat ik dit alles maar niet hoefde te doen. Maar daar is het te laat voor, ben ik bang. Ik ben hulp waard zeg je, waarom voel ik dat toch niet? Ik kan het denken, maar voel er niets bij. Ben ik gevoelloos geworden? Ik zou ook willen dat je me even keihard door elkaar zou kunnen schudden! Heel hard! Als er maar eens iets doordringt van die lieve woorden die je zegt. Heel erg bedankt voor je uitgebreide en lieve bericht, dat doet me onzettend verschikkelijk veel goed! Ik denk aan je en hoop weer regelmatig wat van je te lezen. Dikke kus en knuffel, Zoë [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Was ik weer even (TRIGGER) | Flow | Friday, November 04, 20:32:50 |
| Re: Was ik weer even (TRIGGER) | Zoë | Sunday, November 06, 17:15:26 |