Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Saturday, May 04, 17:31:59 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Re: alles goed met je, Dina? | |
|
Author: Dina |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Saturday, May 21, 12:00:48 In reply to: Anja 's message, "Re: alles goed met je, Dina?" on Friday, May 20, 22:28:31 Lieve Anja, Inderdaad mijn werk is stimulerend, eventjes wat uitleg hierover, ik werk als sociaal verpleegkundige op een palliatieve eenheid. Onze taak bestaat voornamelijk uit het begeleiden van palliatieve en terminale patiënten en hun familie, voor deze familie is er ook nog nazorg indien zij dit wensen. Het is een heel boeiende job maar ook een zware job, je zoekt met deze mensen samen de comfortabelste weg naar het einde toe, deze weg kan soms vrij gecompliceerd zijn, maar als je dan aan het einde ziet dat ze het op een comfortabele manier gehaald hebben geeft het toch voldoening en veel kracht om er steeds met volle kracht tegenaan te gaan. Het concept “totale pijn” staat bij ons voorop en deze omvat niet alleen de fysieke pijn , ook op psychosociaal, spiritueel en existentieel vlak komt er veel bij kijken. En ja voor deze job moet je er 100% gaan, dit is geen job van 9 tot 5, dit is de klok rond. Ik heb dit lang vol gehouden, tot ik in begin maart ondervond dat ik in gesprekken begon af te dwalen, ik had steeds meer moeite om mij te concentreren, ik was er niet meer voor de volle 100% . Ik heb dit met de intervisor ook besproken en we vonden beiden dat het beter was eventjes een stap opzij te zetten, (ik moest toch nog een operatie ondergaan die ik al maanden uitgesteld had en ik heb deze nu gecombineerd met mijn tijdelijke stop, dan valt het zo niet op dacht ik) Ik kon mijn job niet meer naar behoren uitvoeren omdat ik inderdaad aan het vastlopen was. Doordat ik nu al een tijdje thuis zit is de rest wel in een stroomversnelling geraakt, omdat ik meer tijd had om na te denken is het nu dus een complete chaos in mijn hoofd. En als ik mijn teksten nalees die ik hier gepost heb, zie ik genoeg, ik herken mezelf niet meer. Ken ik mezelf wel???? Wie ben ik jaren geweest??? Genoeg stof tot nadenken. Ik heb dus wel het besluit genomen dat ik voorlopig niet terug aan de slag ga tot ik meer duidelijkheid heb en ik me terug beter in mijn vel voel. Dat je reuma er voor gezorgd heeft dat je volledig afgekeurd bent vind ik erg, reuma op zich brengt veel beperkingen met zich mee, maar zoals je zei je kan nog best veel op ander vlak en daar moet je je dan op toeleggen. Die opleiding zal je veel voldoening geven, daar ben ik wel zeker van, en de manier waarop je er zelf financieel voor moet instaan, het sparen, geeft nog maar eens aan hoeveel kracht er in jou zit. En als jouw pad geëffend is zal je inderdaad er voluit tegenaan kunnen gaan omdat gene te doen waar je heel goed in zult zijn. Je vrijwilligerswerk zal je op dit moment ook wel voldoening geven denk ik , zelf doe ik ook 2 maal per week vrijwilligerswerk in het plaatselijk woon- en zorgcentrum, ik help bij dementerende residenten, doe aan maaltijdbegeleiding en neem deel aan het snoezelen. Verder help ik nog studenten bij het voltooien van hun thesis. Ik ben vorig jaar deeltijds gaan werken omdat ik het fysiek niet meer aankon om 8 u per dag te werken (door SLE) dit vrijwilligerswerk geeft mij ook veel voldoening. Wat je zei over hulp durven vragen is inderdaad voor mij nog een struikelblok, ik heb bij mijn tegenslagen altijd alle hulp geweigerd, ik was sterk en ik kon er zelf wel over geraken, ik kon alles na een korte tijd (soms een paar dagen) gewoon blokken en dat speelt mij nu parten. Met mijn partner heb ik deze nacht een lang gesprek gehad, een echte open communicatie zeg maar, het ging er vrij intensief aan toe en we beseffen wel dat we nog een hele weg af te leggen hebben, maar we gaan er voor elkaar zijn, niets forceren en open zijn naar elkaar toe, elkaar de tijd en ruimte geven. Dit is voor mij al een hele opluchting. Op emotioneel vlak ben ik momenteel vrij labiel, ik val van de ene emotie in de andere, wat me heel onzeker en kwetsbaar maakt. Het feit dat ik mij nu kwetsbaar durf opstellen is al een goede stap in de goede richting, oh wat heb ik deze week veel geleerd , het is net alsof mijn gedachten vrij gelaten zijn na jarenlange eenzame opsluiting. Zo ik ga het hier voorlopig bij laten Groetjes en liefs van Dina [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: alles goed met je, Dina? | Anja | Saturday, May 21, 19:29:52 |