Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Thursday, April 25, 2:21:33 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Hoe het met mij gaat (trigger!) | |
|
Author: Johanna |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Saturday, April 02, 18:00:06 Hoi allemaal, Ik ben nu thuis, ben met een soort van weekendverlof van het ziekenhuis. Dinsdag, als mijn bloedwaardes goed zijn, mag ik waarschijnlijk definitief naar huis. Ik denk hier nogal dubbel over, het ziekenhuis is ook wel een veilige plek geworden voor mij. Zodra ik thuis ben heb ik het gevoel dat er zoveel moet, en ik kan er niet gelukkig zijn. In het ziekenhuis natuurlijk ook niet, maar daar is het leven toch net wat simpeler. Ik heb nu ook geen sondevoeding meer, moet alles zelf doen. Ik snap eigenlijk best goed waarom ik een eetstoornis gekregen heb. Ik heb dat lijnen gewoon als soort van vluchtweg gebruikt. Nu ik weer dingen begin te voelen en ook met andere dingen bezig moet zijn dan eten en afvallen is het allemaal zo moeilijk. Ik wil het liefst weer zwak zijn en opnieuw in het ziekenhuis terecht komen en niet zo hoeven te vechten. Ook al weet ik natuurlijk nu wel dat dat me helemaal niet gelukkig maakte, dat ondergewicht :S. Ik moet nu in het centrum waar ik heen ga steeds een streefgewicht afspreken in stapjes van min. 2 kg. Mijn eerste streefgewicht heb ik nu bereikt en ik moest wel een nieuw afspreken, ook al wilde ik dat helemaal niet. Ik drink wel water voor ik gewogen word, dus eigenlijk weeg ik minder. Ik zit eigenlijk gewoon iedereen voor de gek te houden. Daar kan ik gewoon niet mee stoppen. Ik heb nu voortdurend keelpijn van het overgeven. Ik probeer onder allerlei dingen uit te komen etc. Ik weet zo goed dat het stom is en dat ik er niks mee bereik, maarja. Ik heb besloten mee te gaan werken om een doel te bereiken: dat ik eind mei mee op werkweek mag met mijn school naar engeland. Ik moet daarvoor alleen wel nog 4 kg aankomen en ze moeten er van op aan kunnen dat ik vrijwillig eet. Dat eerste vind ik eng en ik wil eigenlijk niet zo snel aankomen, ik ga proberen dat gewicht wat omlaag te krijgen wat ik moet wegen. Dat laatste, tja. Ik kan me echt niet voorstellen dat ik iets uit mezelf zal eten, ik zou als ik nu een week lang ergens zou zijn zonder dat mensen op me letten alleen maar zoveel mogelijk proberen af te vallen ben ik bang. Het is gewoon zó eng om er tegenin te gaan, die stem in je hoofd. Het is gewoon een soort dictator. Ik heb de hoop dus zo'n beetje opgegeven maar ik klamp me wel vast aan dat mee op werkweek mogen. Moet gewoon maar zien. De zyprexa werkt wel, nu het slapen beter gaat is dat ook echt het gene waar ik de hele dag naar toe leef. Sterkte voor iedereen hier, hou je taai :) Liefs, Johanna [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
| Re: Hoe het met mij gaat (trigger!) | Flow | Sunday, April 03, 21:49:38 |
| Re: Hoe het met mij gaat (trigger!) | Anja | Sunday, April 03, 23:07:22 |
|
||
| Re: Hoe het met mij gaat (trigger!) | Mignon | Friday, April 08, 15:28:54 |
| Johanna, hoe is het met je? | Anja | Friday, May 13, 23:19:10 |