Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Monday, May 13, 20:12:21 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Hoe het is gegaan... | |
|
Author: alicia |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Thursday, April 14, 16:48:56 In reply to: Anja 's message, "Ook benieuwd!" on Wednesday, April 13, 19:48:54 Hoi iedereen, Sorry dat ik niet eerder een bericht gestuurd heb maar ik kon het niet opbrengen. De huisarts reageerde in eerste sistantie wel goed, maar hij kreeg later duidelijk haast en raffelde mijn gesprek af. Ik begon met vertellen en hij stelde nog wat vragen. Hij ging toen naar het Riagg bellen om te kijken of er een lange wachtlijst is. Hij schreef me meteen in, hij had de telefoon op luidspreker en toen ze vroeg wat de klachten waren zei hij: nou vertel het maar... Ik klapte helemaal dicht, had zoiets van: Wat is dit!! Ze vroeg ook of ik eten uitspuugde of laxeermiddelen gebruikte, ik zei ja op het laatste, ik voelde me echt klote, ik wist dat mijn vader dit nog niet wist. Ze stelde voor om me in te schrijven voor een cursus waar ze gaan vertellen hoe slecht het is bla bla bla. Ik snap best dat het kan helpen zo'n cursus met daarop volgend een praat groep maar ik weet hoe slecht het voor me is en wat de gevolgen zijn. Ik kan er ook over praten met mijn ouders en hier op het forum. Ik wil nu eindelijk wat aan mijn echte problemen gaan doen!! Erachter komen waarom ik mijn gevoelens niet kan uiten op een "gezonde" manier. Ik voel me nog steeds niet erg lekker. Ik kon gister geen hap door mijn keel krijgen, ik had de hele dag het idee dat mijn huisarts op mijn schouder mee keek en me minachte. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn huisarts gewoon niet my kind of guy is maar ik voelde me echt heel erg rot. Vooral door de manier waarop hij naar me keek. Hij wist er wel wat van af maar hij begreep het niet dat voelde ik... Ik was in ieder geval heel erg blij dat mijn vader mee was want ik hoefde hem alleen maar aan te kijken (toen ze me die cursus wilde laten doen) en nam het voor me op. Hij vulde me ook aan als ik iets vergat of iets dergelijks. Ik heb mijn intake gesprek over twee weken. Ik heb zoiets van: ik zie het wel, als het niks is ga ik gewoon verder zoeken naar hulp die wel bij me past. Mochten jullie nog tips hebben waar ik anders hulp zou kunnen zoeken hoor ik het graag van jullie. Heel erg bedankt voor jullie medeleven, het betekent zo veel voor me!! Liefs, Alicia [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
 Re: Hoe het is gegaan... | Anja | Thursday, April 14, 18:13:05 |