Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Thursday, April 18, 10:59:33 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, [8] ] |
| Subject: Re: Het is eruit (trigger) | |
|
Author: Mignon |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Monday, December 20, 16:39:22 In reply to: Zoë 's message, "Het is eruit (trigger)" on Saturday, December 18, 18:24:48 lieve Zoë, jeetje meis wat heb jij een heftige dag gehad. Ik hoop dat je dit weekend een beetje tot rust bent gekomen en dat het inderdaad voor wat afleiding heeft gezorgd. Ik weet denk ik precies hoe je je nu moet voelen. Voor mij is het natuurlijk ook nog niet zolang geleden dat ik het heb toegegeven. Het verschil was wel dat ik er zelf voor had gekozen om het te vertellen en jij niet :( Dat lijkt me heel zwaar en overweldigend, maar ik denk wel dat je met de tijd blij zult zijn dat je moeder het weet. Nu kun je je daar waarschijnlijk niks bij voorstellen, maar ik denk echt dat de gevoelens die je nu hebt plaats gaan maken voor opluchting en dat je je minder eenzaam gaat voelen. Achteraf gezien heb ik het zelf ervaren alsof ik heel lang op een onbewoond eiland heb gezeten. Wanneer je zolang alleen bent met je eigen gedachtes en gevoelens, is het heel vreemd om weer met mensen te kunnen praten en om je heen te hebben. Door het geheim houden van je eetstoornis en het verbergen van je gevoelens, raak je op den duur in een eigen wereldje waar nergens anders plek voor is dan je eetstoornis. Nu ben je abrupt van 'je eilandje' afgehaald en onverwacht in de bewoonde wereld terug gebracht. Nu voel je je verloren, eenzaam en onbeschermd. (tenminste zo voel ik het) en ben je bang voor wat de gevolgen hiervan gaan zijn, bang voor het onbekende. Ik weet niet of ik het goed heb uitgelegd, maar ik kan je wel verzekeren en op je hart drukken dat het gaat wennen! Je went er op den duur aan dat andere mensen van jouw geheim afweten en dat je je niet meer beter voor hoeft te doen dan je bent. Dat je niet vrolijk hoeft te zijn wanneer je je rot voelt...je mag je masker afzetten. Dit kost wel tijd inderdaad en het zal heel vreemd voelen en nu wil je je liever terug trekken op 'je eilandje'. Maar geloof me het is zo fijn om weer onder de mensen te zijn, om deel te nemen aan het leven zoals je je nu voelt en bent. En je neemt je eetstoornis mee, die pakt niemand van je af! Ik ben daar zelf ook nog vaak bang voor, maar het verschil is nu, dat wanneer JIJ besluit tegen je eetstoornis te willen gaan vechten je er niet alleen voor staat! Je bent weer in de bewoonde wereld, waar je steun en hulp kunt krijgen en verwachten. Steun en hulp die je op je eiland nooit had kunnen krijgen. Misschien een beetje vage reactie maar ik hoop wel dat je er wat aan hebt. Heeel veel sterkte, ik denk aan je! Dikke knuffel, Mignon [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |