Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Thursday, April 25, 12:41:46 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, [2], 3, 4, 5, 6, 7, 8 ] |
| Subject: Was ik weer even (TRIGGER) | |
|
Author: Zoë |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Monday, October 31, 13:47:35 Hallo allemaal, Ik ga maar weer even van me afschrijven. Weet niet precies wat ik over mezelf moet gaan typen. Maar ik weet wel dat ik heel erg down ben. Ik krijg mezelf niet opgepept...de eetbuien zijn er nog steeds en veel...en ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet naar deeltijd, ik wil niet naar de psych, maar ik wil me ook niet steeds zo voelen. Ik kon een tijd terug mezelf altijd wel overeind krijgen en energie vinden voor dingen. Maar nu ben ik futloos, ongeintreseerd en kan me nergens echt op concentreren. Vooral dat niet interessseren voor dingen zit me dwars, ik kan me gewoon nergens meer focussen dan alleen maar: eten/niet eten/afvallen. Mijn hoofd is er vol van en het word er echt niet minder op.. Ben ik eigenwijs? Ik heb de laatste keer dat ik bij mijn vriend was een gesprek gehad over wat er nu eigenlijk niet goed gaat met me. Hij wist dat het iets met eten te maken had, maar niet dat het ook echt een naam had en dat het niet beter ging met de tijd. Ik vond het heel moeilijk om te vertellen (gelukkig was het donker in de kamer ;)) en na veel hakkelen en zuchten heb ik het een en ander eruit kunnen brengen. Hij vond het ook heel moeilijk geloof ik. Het is een hele eerlijke jongen en dat heb ik ook wel gemerkt door opmerkingen die hij maakte. - Hij vond een eetstoornis bullshit - Hij vond dat ik niet genoeg mijn best doe om beter te worden. - Hij vind dat ik de psych moet laten voor wat het is, en verder moet zoeken (deeltijd/opname) - Hij zei ook: Wat wil je nou dat ik doe dan? Forsefeeding? Nou nee...dank je... Hij heeft ook hele lieve dingen die ik standaard toch niet geloof. Dus het was gelukkig niet alleen maar zo dat ik op mijn donder kreeg van hem. Al met al heeft het gesprek me opgelucht, zeker toen die net gevoerd was. Maar nu heb ik de zenuwen. Ik ben bang dat hij me nu ziet als een gek ofzo..en dat hij niet weet hoe hij met me moet omgaan nu. Dat hij kramachtig word in zijn manier van doen. Ik heb hem nu al ruim anderhalve week niet gezien en dan word die gedachtes alleen maar sterker en angstiger.. Waarschijnlijk zie ik hem a.s weekend en daar kijk ik heel erg naar uit. Want ik wil weten of alles nog hetzelfde is tussen ons...ik hoop het zo. Ik ben heel erg aangekomen de laatste weken, ik baal er zo van. Ik kan niet naar mezelf kijken in de spiegel en ik voel overal het vet zitten. Het is zo erg...als ik zou kunnen huilen had ik het de hele dag gedaan. Ik vind mezelgf afgrijselijk. Op dit moment zit ik te twijfelen of ik me deze week ziek meld ja of nee. Dat heeft eigenlijk 2 redenen en de ene is niet heel zuiver 1. Ik heb bijna geen energie voor het werk dat psychisch en lichamelijk veel vraagt 2. Ik kan me beter concentreren op niet eten en afvallen Nu ben ik heel eerlijk geweest... Wat moet ik nou? Wat vinden jullie? Was ik maar zo sterk als een Alicia of een Mignon ofzo, die vechten als een gek. En ik laat me maar meevoeren in zelfmedelijden. Ik voel me een zwakkeling..bah Knuffel, Zoë [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |
| Subject | Author | Date |
 Re: Was ik weer even (TRIGGER) | Anja | Monday, October 31, 22:49:20 |
|
||
| Lieve Zoe | Alicia | Tuesday, November 01, 8:17:10 |
|
||
| Re: Was ik weer even (TRIGGER) | Melanie | Tuesday, November 01, 9:06:35 |
|
||