Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Thursday, April 25, 0:05:16 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, [5], 6, 7, 8 ] |
| Subject: Re: tips voor een wanhopige familie | |
|
Author: Flow |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Thursday, April 28, 22:29:24 In reply to: Anja 's message, "Re: tips voor een wanhopige familie" on Thursday, April 28, 19:57:11 Hoi, Ik begrijp dat jullie in een heel moeilijke situatie zitten en dat jullie heel erg bezorgd zijn. Wat jullie aan dit probleem kunnen doen kan ik jullie niet vertellen maar ik wil jullie graag het volgende meegeven en ik hoop dat dit misschien helpt: Ik ben in principe 'genezen' en probeer dit vol te houden om goed met eten om te gaan. Ik ben 3 keer opgenomen geweest in een eetkliniek en heb 2 keer in het ziekenhuis gelegen. Je zou denken, hoe kun je het zover laten komen. Nu, dat zit als volgt: Als je een eet probleem hebt (zo werkte het voor mij dus) is dit de enige manier die je hebt om met dingen om te gaan, je bent niet gelukkig maar als je met je 'slechte' eetgedrag moet stoppen ben je nog ongelukkiger. Dit is het enige wat ik had om gelukkig te kunnen zijn. Mijn ouders hebben mij als tiener twee keer tegen mijn zin laten opnemen. Toen ik uit die kliniek kwam ging ik gewoon weer verder waar ik was gebleven. Op het moment dat iemand mij dwong hulp te zoeken om te eten had ik het gevoel dat deze mensen tegen mij waren, mij niet begrepen en mij het enige wat ik had probeerden af te pakken. Ik begrijp dat dit heel vreemd moet klinken voor iemand die zelf geen eetprobleem heeft, maar als je maar een ding hebt dat je leven enigszins 'dragelijk' kan maken laat je je dat niet afpakken. Voor mij was het zo dat ik dingen anders zag dan dat ze in werkelijk waren, ik zag niet dat mijn ouders bezorgd waren en dat ze van mij hielden. Ik zag alleen dat ze zich met mijn leven wilden bemoeien, ze de hele tijd op me zaten te letten en dat ze probeerden me te dwingen tot dingen die ik niet wilde, ze wilden mij het belangrijkste wat ik had afpakken. Ik ging dingen verbergen, liegen en de band met mijn ouders verslechterde enorm. Ze kwamen alleen maar verder van mij af te staan (Ik bedoel niet te zeggen dat dat hun schuld was) Wat ik op dat moment eigenlijk van mijn ouders wilde was dat ze niet de hele tijd spraken over wat ik niet moest doen en wat ik fout deed. Ik wilde dat ze me vertelden dat ik zo goed genoeg was en dat ze achter mij stonden. Ik wilde ook dat niet alles altijd over eten ging en dat ik constant gecontroleerd werd, ik wilde ook andere, leuke, dingen met mijn ouders doen. Op een gegeven moment kwam bij mij een omslag, dit kwam niet door iemand uit mijn omgeving maar vanuit mijzelf en toen wilde ik beter worden. En dat is gelukt. Je kunt iemand anders niet dwingen beter te worden. Ik weet natuurlijk zoals Anja zegt niet veel over jullie situatie en ik weet echt niet wat jullie moeten doen om jullie zoon te helpen. Maar ik weet wel dat dwingen, constant controleren en alleen maar hierover praten niet werkt. Ik hoop dat mijn verhaal misschien iets duidelijk maakt, maar dit is natuurlijk alleen mijn verhaal, misschien zit het voor uw zoon heel anders. Ik hoop dat jullie zoon vindt wat hij nodig heeft en dat jullie er als familie uitkomen. Flow [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |