Show your support by donating any amount. (Note: We are still technically a for-profit company, so your
contribution is not tax-deductible.)
PayPal Acct: 
Feedback: 
Donate to VoyForums (PayPal):
| Saturday, April 27, 0:24:20 | [ Login ] [ Main index ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time | Archives: 1, 2, 3, 4, 5, 6, [7], 8 ] |
| Subject: Re: Blegh! (TRIGGER!) | |
|
Author: Zoë |
[
Next Thread |
Previous Thread |
Next Message |
Previous Message
]
Date Posted: Saturday, January 29, 21:05:45 In reply to: Mignon 's message, "Re: Blegh! (TRIGGER!)" on Friday, January 28, 19:55:23 Hey meissie, Ja ik was in het begin na mijn 'uit de kast komen' heel erg open. Het voelde ook als een opluchting. Wat ik al die jaren in mijn eigen hoofd had gehouden mocht er nu uit. Maar ineens is dat weer omgeslagen. Ik ben weer de oude Zoë. De Zoë die alles weer binnenhoud. En nu ik dit zo aan je typ denk ik...misschien zit ze inderdaad gekke dingen in haar hoofd te halen. En misschien moet ik mezelf toch een rotschop gaan geven en weer gaan praten. Want misschien ziet ze nu wel spookbeelden over hoe ik nu ben en hoe het in de toekomst met me gaat...Ik snap wat je bedoeld! Hm, ik heb weer denkstof. En wat die teamleidster betreft: ja dat was heel zwaar. Had ik niet echt verwacht. Maar toen ik eenmaal tegeover haar zat klapte ik helemaal dicht. Ik wilde ineens heel graag kunnen verdwijnen, zo *poef* Maar goed heb het eruit gegooit, op aanraden van mijn ouders. En inderdaad, mocht het minder met me gaan, dan kan ik me wat makkelijk ziek melden. Zonder te hoeven liegen tegen haar over vage griepjes en gebroken voeten ;) Nee ik wil niet naar de bedrijfsarts. En ik ga het ook niet doen. Mijn vader vind dat helemaal niet goed, maar ik wil het gewoon niet. Misschien koppig maar ik vind het niet nodig. Ik heb hem gezegd dat wanneer ik zelf het gevoel heb dat ik tegen een enorme muur aanloop (die depressie dus) dan ga ik wel aan de bel trekken. Maar nu zit ik nog in zo'n grijs gebied. Ik zou me een aansteller voelen als ik nu naar die arts zou gaan. Mijn vader is van mening dat wanneer ik die muur tegenkom ik al te laat ben. Maarja, dat zien we dan wel he? Ik ben blij dat ik jou in ieder geval niet in een dip praat. Was ik echt even heel bang voor, want dat is echt niet mijn bedoeling. Maar elke keer als ik wat verstuur, zoals vanavond. Dan voel ik een enorme twijfel en schuldgevoel opkomen: Had ik dat nou wel moeten opschrijven?! Het was weer een heel verhaal! Hoe gaat het met jou op dit moment? Lukt het een beetje met eten en je gevoel? Kus, Zoë [ Next Thread | Previous Thread | Next Message | Previous Message ] |